تأثیر تلقیح باکتری محرک رشد pseudomonas putida بر تحمل به شوری نهال های استبرق (calotropis procera ait.)

این تحقیق با هدف بررسی تحمل به شوری نهال های استبرق با استفاده از تلقیح باکتری pseudomonas putida در شرایط گلخانه انجام گرفت. آزمایش، با شش سطح تیمار آبیاری در سطوح مختلف شوری (0، 5، 10، 15، 20 و 25 دسی زیمنس بر متر) و دو سطح تیمار تلقیح (شاهد و باکتری) به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح آماری کامل تصادفی با سه تکرار طراحی شد. نتایج این پژوهش نشان داد در شوری بیش از 15 دسی زیمنس بر متر، همه نهال های تلقیح نشده با باکتری خشک شدند. این در حالی است که در شرایط تلقیح با باکتری، بیش از نیمی از نهال ها در شوری 15 دسی زیمنس بر متر و حدود 38 درصد نهال ها در شوری 25 دسی زیمنس بر متر زنده ماندند. در شرایط نبود شوری، ارتفاع، سطح ریشه، وزن تر و خشک نهال های تلقیح شده با باکتری نسبت به نهال های تلقیح نشده به ترتیب 6/2، 3/40، 38 و 9/31 درصد افزایش داشتند. در نهال های تلقیح شده با باکتری در اغلب سطوح شوری تا 15 دسی زیمنس بر متر نرخ فتوسنتز و کلروفیل از نظر آماری افزایش و میزان تعرق کاهش یافت؛ اما نشت الکترولیت تفاوتی نشان نداد. همچنین، غلظت نیتروژن، پتاسیم، و پتاسیم به سدیم برگ افزایش و غلظت سدیم کاهش یافت. بر اساس نتایج این پژوهش، باکتری محرک رشد سودوموناس عملکرد و بازدهی مطلوبی را برای نهال های استبرق رشد یافته تا شوری 15 دسی زیمنس بر متر فراهم کرده است. از این رو، استفاده از این باکتری به عنوان یک رهیافت نوین بیوتکنولوژیک می تواند برای تلقیح نهال این گونه جهت احیای اراضی شور و نیز تولید نهال آن در نهالستان های با خاک شور پیشنهاد شود.